داستان زندگی من در مورد ساعت

به نظر من، احساس آرزوی نگاه کردن به ساعت، چیز خاصی دارد. با یک ساعت، من هیجان زده می شوم که خودم را به گونه ای بیان کنم که برایم سخت است با انواع دیگر سبک هیجان زده شوم. من فکر می کنم این برای بسیاری از بچه ها صادق است، به همین دلیل است که میلیون ها وبلاگ و زیرمجموعه در ساعت ها وجود دارد.

با کاوش در تقاطع اینکه چه کسی هستید و چه چیزی می خواهید باشید، می توانید ساعت مناسبی را برای جایی که در زندگی خود در حال حاضر هستید پیدا کنید. زندگی من در چهار ساعت با نگاهی به زندگی‌ام می‌توانم ببینم که ترجیحات من در ساعت‌ها چگونه تکامل یافته است، از کودکی به نوجوانی تا بعد از دانشگاه و (به نوعی) بزرگسال.

در اینجا داستان رابطه عاشقانه من با چهار ساعت مختلف است. می‌دانم که انتخاب ساعت کاملاً شخصی است، اما اگر به دنبال ساعتی هستید – یا می‌خواهید بیشتر در مورد نحوه پوشیدن ساعت مورد علاقه‌تان در نظر گرفته شوید – امیدوارم این سفر زندگی‌نامه‌ای با شما صحبت کند.

ساعت سیتیزن پدربزرگم

اولین ساعت خود را به یاد دارید؟ من مال خودمو یادمه این همشهری قدیمی پدربزرگم در یک گروه موسیقی در حال گسترش بود، و در کودکی فکر می‌کردم که جالب‌ترین است. پدربزرگم در جوانی فوت کرد و ساعتش یکی از تنها اشیای او بود که باید نگه داشتم. او آن را در یکی از سالگردهای کاری خود از شرکت خودروسازی فورد دریافت کرد و تا پایان عمر هر روز آن را می پوشید. این چیزهای زیادی در مورد معنای ساعت در فرهنگ ما می گوید. در گذشته، اگر وقت خود را در یک شرکت صرف می‌کردید، ساعتی را هم به عنوان جایزه و هم به عنوان احترام به شما می‌دادند. در کودکی، داشتن آن قطعه از پدربزرگم مهم بود (و هنوز هم هست). اگر علاقه مند به پوشیدن یک ساعت کلاسیک قدیمی هستید، “بهترین برندهای ساعت بر اساس قیمت: سلسله مراتب ساعتی” را بررسی کنید.

اولین ساعت شنای من که با آن شیرجه زدم:

به همان اندازه که ساعت پدربزرگم را دوست داشتم، در واقع آن را زیاد نپوشیدم زیرا خیلی با ارزش بود. اولین ساعتی که خودم خریدم و پوشیدم یک ضربه فسیلی یک رولکس ساب مارینر بود. صورت آبی داشت، یک بند دستبند فلزی، و روی مچ دستم سنگین بود به نحوی که به من احساس تاثیرگذاری می داد. این به من کمک کرد که حق پوشیدن ساعت غواصی بدلی را به دست بیاورم. در کلاس نهم پول چمن زنی را پس انداز کردم تا هزینه گواهی غواصی خود را بپردازم. بعداً در همان سال، من به اندازه کافی خوش شانس بودم که به پورتوریکو رفتم و آخرین آخرین شیرجه خود را در اقیانوس کامل کردم. البته، من فسیل را نپوشیدم زیرا کاملاً یک ساعت مد بود. اما برگشتن و گفتن به مردم، «آره، من برای تعطیلات بهاری غواصی رفتم»، با یک ساعت غواصی روی مچ دستم، به نوعی مرا از نظر اجتماعی تعریف کرد. من بچه ای بودم که می توانستم غواصی کنم. ساعت‌های غواصی همچنان میراث خود را به عنوان ساعت‌های فنی با قاب چرخان، پشت بدنه و روکش پیچ دار نشان می‌دهند. آن‌ها احساسی از ورزش و ماجراجویی را بدون زرق و برق می‌دهند. برای نگاهی به برخی از ساعت‌های غواصی مقرون‌به‌صرفه، «بهترین ساعت‌های غواصی مردانه» را بررسی کنید.